هیچ‌گاه با یک جعبه‌ی بسیار بزرگ پر از شکلات‌های خوشمزه و در لفاف‌های رنگی پیچیده‌ی هوس‌انگیز مواجه شده‌اید؟ راستش من هیچ‌گاه شیرینی و شکلات دوست نداشته‌ام. اما این برق شوق و نگاه شادمانه را در چشم بسیاری از آن‌ها دیده‌ام. در کودکی هر وقت که یکی از عموهایم که در آبادان زندگی می‌کرد، به تهران می‌آمد، یکی از آن جعبه‌های بزرگ پر از شکلات خارجی را سوغات می‌آورد. من بیش از یکی نمی‌خوردم ولی همیشه زرورق‌های رنگارنگ و پر از نقش، طلایی و نقره‌ای و آبی و ارغوانی را از بشقاب‌های پیش‌دستی مهمان‌هایمان برمی‌داشتم و در فرصت مناسب روی یک سطح صاف صیقلی یا شیشه‌ای با ناخن صافشان می‌کردم و آن قطعات ارزشمند...

•••

ایدۀ جمع‌آوری تصویرسازی‌ها از چه زمانی به فکر شما رسید؟ انوشیروان ممیز: ایدۀ چنین کتابی اولین بار در نمایشگاه‌ سالانه‌ی 1394 که هر ساله در بزرگداشت مرتضی ممیز برگزار می‌کنیم، به‌وجود آمد. آنجا به پیشنهاد آقای مشکی تصمیم گرفتیم نمایشگاهی از تصویرسازی‌ها برگزار کنیم و کارهای کتاب هفته را نمایش دهیم. تا پیش از آن، یعنی از 1385، به دیگر آثار مرتضی ممیز مثل نشانه‌ها و روی جلدها و پوسترها توجه می‌کردیم. آن موقع به این نتیجه رسیدیم که خیلی خوب است اگر کتابی منتشر کنیم که همه تصویرسازی‌ها را در بر بگیرد. ...

•••

  حسن کریم‌زاده* / نشریۀ اندیشۀ پویا / شمارۀ 64 / تیر 1399   «اهمیت اثر [تصویرگری]، تنها در منعکس‌کردن تصویریِ محتوای نوشته نیست. تصویر خوب باعث ایجاد باور بیشتر و درک بهتر مطلب می‌شود و سبب می‌گردد تا خواننده، انرژی، انگیزه و شوق زیادی برای ادامه‌ی مطالعه پیدا کند و نهایتاً به‌طور مستقیم آموزش بصری ببیند و به‌طور طبیعی، فرهنگ او گسترش پیدا کند.» این جمله‌ها دغدغه‌ی هنرمندی را مشخص …

•••

میلتون بیچاره خودش را به خاطر نابینایی‌اش این‌طور دلداری می‌داد: بالاخره چه اهمیتی دارد که آدم رنگ چیزهای بی‌اهمیت را ببیند؟ جالب است، نه؟ البته واضح است که برای دلداری دادن به خودش بوده است. آخر مسئله که فقط این نیست، به شخصه حتی به راحتی در خیابان راه هم نمی‌توانم بروم.

•••

حالا که قرار است تجربه‌ام از خواندن این کتاب را با شما به اشتراک بگذارم اجازه بدهید اعتراف کنم اولین جنبه‌ای که مرا به سمت این کتاب کشاند اسمش بود. فلسفه فشن این طور شروع می‌شود: «فشن یکی از تأثیرگذارترین پدیده‌ها بر تمدن غرب از رنسانس به این سو بوده است. این پدیده زمینه‌های متعدد فعالیت‌های انسان مدرن را درنوردیده و می‌توان گفت که تبدیل به ذات ثانویهٔ ما شده است.» بعد از خواندن این چند سطر یادم آمد که قبل‌تر از نویسنده این کتاب فلسفهٔ ملال را خوانده بودم. به نظرم فیلسوف‌های معاصر، اندیشمندان جذاب و خودمانی‌تری هستند. راستش را گفته باشم از این که یک فیلسوفی به جای پرداختن به جزئیات کنه هستی...

•••