فلسفۀ دیزاین

 صفحاتی از کتاب    دربارۀ نویسنده 

فلسفه بر دو نوع است: یکی از مسیرهای پاخوردۀ سنّتِ فلسفی و اندیشمندانِ بزرگ می‌گذرد و دیگری فلسفه‌ای که رهپویانش از راه‌های رفته بیرون می‌روند، وارد قلمرو بکرتری می‌شوند و رویکرد فلسفی را برای موضوعاتِ تازه‌ای به‌کار می‌بندند. فلسفۀ دیزاین در گروه دوم جای می‌گیرد، چون هیچ یک از شاخه‌های فلسفه تاکنون دیزاین را در کانون توجه خود قرار نداده است. امروزه دیزاین از چنان رواج و وجهه‌ای برخوردار است که بی‌توجهی فلسفه به آن نادیده نمی‌ماند. در‌واقع، در میانِ حرف و حدیث‌های متأخر دربارۀ «پایان هنر»، می‌توان گفت که امروزه دیزاین از نظر اهمیت فرهنگی بر هنر سایه انداخته است. اگر چنین باشد، شاید زمانِ مناسب برای بررسی فیلسوفانۀ دیزاین فرا رسیده باشد. فلسفۀ دیزاین به چنین بررسی‌ای اختصاص دارد. قلمرو فلسفۀ دیزاین را ترسیم می‌کند و نشان می‌دهد که دغدغه‌های دیزاین، با پرسش‌های بنیادینی که ذهن فیلسوفان را به خود مشغول کرده است ارتباطی عمیق دارد.

این کتاب در هشت فصل: دیزاین چیست؟ فرایند دیزاین مدرنیسم بیان مفهوم کارکرد کارکرد، فرم و زیبایی‌شناسی اخلاق معنای مدرنیسم به بررسی فلسفی دیزاین می‌پردازد.

تأملات فلسفی دربارۀ «هنرهای زیبا»، بر خلاف دیزاین، سنّتی دیرپا دارد. این مسئله به نوعی قابل درک است چون اگرچه هزاران سال است از آثار هنری برخورداریم، ولی دیزاین پدیده‌ای کمابیش متأخر است. خوشبختانه این مسئله به دو دلیل از آنچه به نظر می‌رسد بلندپروازانه‌تر است. نخست اینکه اگرچه تاکنون حوزۀ پژوهش متمایزی که بتوان «فلسفۀ دیزاین» نامید وجود نداشته است، فیلسوفانی که در حوزه‌های مختلفی همچون زیبایی‌شناسی، اخلاق، معرفت‌شناسی، متافیزیک و فلسفۀ فناوری فعالیت دارند به‌طور مستقیم در زمینۀ دیزاین یا مسائل مرتبط با آن کارهای فلسفی درخشانی انجام داده‌اند. کتاب حاضر بیش از هر چیز درپیِ بررسی نظام‌مندِ این کارهاست. ____ از متن کتاب