راه شیری دراز کشیده به پشت

به‌سویم روان‌اند
 به‌سوی ترانه‌ی من
 منی که حالا
 توکای سیاهی‌ام خوش‌پروبال
 از «کوهستان سیاه»
 از آن بالا
 از همان‌جا که راه آغاز می‌شود.
 می‌آیند
 حالا از میان گل‌های ازهمه‌رنگ
 می‌آیند
 حالا از میانِ ژاله و شبنم
 حالا
 از میان گَرده‌های گل‌ها
 می‌آیند
 حالا
 همان‌جا
 گوزنِ رمیده
 گوزن نر
 می‌چرخد
 روی پای چپش ابتدا
 و گوزن ماده
 هدفِ شکار‌
 روی پای راست:
 من را می‌خواهند
 آن‌ها