این مردم نازنین

شهرت، تنهایی را می‌دزدد. همه‌جا نگاه‌ می‌کنند. همه‌جا با تو هستند. زیر ذره‌بین هستی. فقط در خانه می‌شود تنها بود. اگر تلفن‌های علاقمندان بگذارند! در خانه هم باید همیشه پرده‌ها کشیده باشد. همسایهٔ علاقمند هم زیاد است. من هم مثل هر آدم دیگری تنهایی می‌خواهم. من هم به تنهایی نیاز دارم. بازیگری در هر شکل‌ تنهایی ندارد. بازیگر، پشت صحنه و روی صحنه همیشه با عده‌ای دم‌خور است. تنها نیست... من در خیلی قلب‌ها، خانه‌ای دارم. هیچ‌وقت آواره نمی‌شوم. بی‌سرپناه نمی‌مانم. این همه قلب، این همه خون، این همه تپش. این‌همه عشق، این‌همه تنهایی و ا ین‌همه مردم. این‌ مردم نازنین. ماجراهایی را که می‌خوانید، به‌لحاظ تاریخ وقوع مرتب نشده‌اند. پس و پیش هستند. مهم نیست. مهم‌تر نکته‌هایی‌ا‌ست که دارند. در این مدت هر برخورد جالبی که با مردم برای‌ام پیش آمده رایادداشت کردم و سعی کردم خاطرات گذشته را هم به‌ یاد بیاورم. به‌هرحال هرچه را به یاد آوردم و هرچه را قابل‌چاپ بود، در این دفتر آوردم. امیدوارم سال‌های بعد، دفترهای دیگرش را هم چاپ کنم اما نمی‌دانم تا دفتر چندم وقت خواهم داشت.