مسیح در شقایق

به عقیدهٔ بوبن رستاخیز هر روز به شکلی ‌اتفاقی از زندگی می‌گذرد. نویسنده‌گان بسیاری به رستاخیز کریستیان بوبن یکی ازآن‌هاست. نویسنده‌ای که وعدهٔ رستاخیز را بیش از هر چیز در زندگی روزمره می‌یابد. «رستاخیز به نوزادی می‌ماند که آب‌چکان از حمام بیرون می‌آید و همیشه دست‌هایی هست تا او را بغل کند و بگوید بی‌‌‌نهایت دوست‌اش دارد.» کریستیان بوبن نویسنده‌ای درون‌گرا و مؤلفی موفق است که با زبان روزمره به بیان واقعیت‌های پیچیدهٔ معنوی می‌پردازد. نشسته پشت میز چوبی کوچک‌اش در برابر پنجره. این ساکن شهرکارگری کروزو با جوهر مشکی صفحات سفید را قلم می‌زند و مدیتیشن می‌کند. بوبن تاکید دارد که ایمان‌اش به رستاخیز به احساسی درونی و بنیادی برمی‌گردد: «من حس می‌کنم به سمت چیزی یا کسی می‌روم که می‌توانم به او اعتماد کنم. کاملا» اعتماد کنم. « بوبن سرچشمهٔ این احساس درونی را این‌گونه تعریف می‌کند:» ما ازلابه‌لای زندگی روزمره می‌توانیم زندگی آن‌سو را ببینیم. در واقع جز یک الفبا چیزی در اختیار نداریم. الفبای زنان و مردانی که می‌خورند، حرف می‌زنند و احساس شادی می‌کنند. با این الفباست که می‌توانیم زندگی آن‌سو را ببینیم. «کافی‌ست روی نگاه‌مان کار کنیم.» ازدید بوبن چیزهایی به پیش‌پاافتاده‌گی صدای باد میان برگِ درختانِ روبه‌روی پنجرهٔ اتاق‌اش و یا جست و خیزهای یک گنجشک، آن‌سوی دیگر را مجسم می‌سازد. «شادی افسون‌واری از زندگی ما می‌گذرد و در پی آن است که به ما بپیوندد. مثل کسی که ناامیدانه بر در می‌کوبد.» بوبن، تراش‌گر سخنان اندیشمندانه می‌گوید: «به هنگام خاک‌سپاری، آدمی اغلب احساس می‌کند چیز زیادی نمی‌تواند بگوید. هیچ سخنی نمی‌تواند با این تابوت، با غصهٔ ما برابری کند. اما مسیح در کلام‌اش چیزی یافت که جلوی مرگ ایستاد. در برابر نیروی کلام مسیح مرگ خجلت‌زده شد و سرفرودآورد.» برای بوبن مسیح تمام تلاش‌اش را کرده است تا رشته‌هایی که ما را به بند می‌کشند و مانع تنفسمان می‌شوند، بگسلد. مثل علاقهٔ ما به قدرت و یا نیازمان به زندگی گروهی. درپی رسیدن به چنین زندگی‌ای و چنین آزادی‌ای بوبن شاعر بر آن است که برخوردی مشابه با اطرافیان‌اش داشته باشد. «دراین سیر و سیاحت ما بد‌ترین دشمن خود هستیم. همه چیز مانع برخورد حقیقی ما با یک‌دیگر است:» آن‌چه می‌آموزیم، آن‌چه فکرمی‌کنیم می‌دانیم و آن‌چه فکر می‌کنیم هستیم. «او برای خودش هدفی معین کرده است تا طوقی که مانع تنفس است، مانع برخوردمان با دیگران است را بشکند. هزاران خواننده‌ای که هرساله کتاب‌های بوبن را می‌خوانند خلاف آن را نخواهند گفت. در نوشته‌های بوبن نسیمی است که کمتر در ادبیات یافت می‌شود، نسیم رستاخیز. سرژ کارل