در یک پرانتز به دنیا آمدم

(… شاعری که طی سال‌ها دوست ما شده بود و هر روز شعر می‌نوشت. در هنگام بیماری به دیدار ما می‌آمد. برای ما گل سرخ و دارو می‌آورد. وقتی شنیدیم سکته کرده است به بیمارستان رفتیم. من و نقطه، دو نقطه، ویرگول سوار آسانسور شدیم. در آسانسور مردم ما را با وحشت نگاه می‌کردند….)